Van boeken bezeten 2

Hoe koop ik een boek?

Boeken horen tot de impulsaankopen, zo heet het in de marketing terminologie. Dat heeft gevolgen voor de hele bedrijfskolom (bedrijfskolom is ook al zo’n prachtig klinkende, maar letterlijk onjuiste uitdrukking voor de keten die met de auteur en zijn manuscript begint en bij de boekhandel eindigt op het moment dat u een exemplaar koopt; onjuist immers: stelt u zich de kolom van bedrijvigheden voor, bovenaan de distributie naar de lezer en helemaal onderop, geplet door alles wat op hem drukt, de schrijver). Maar, beste boekhandelbezoeker, de marketing raakt u ook als lezer. In de winkel schreeuwen de stapels op de tafels om uw aandacht, natuurlijk pas nadat u door middel van lonkende omslagen en geraffineerde belichting in de etalage de zaak bent binnengelokt. In de kasten langs de wanden van hetzelfde laken opnieuw een pak. Er zijn boeken die rechtop staan, boeken die schuin liggen en boeken die in kleine stapels liggen. En wat doen wij? Wij allemaal pakken het eerst van de grote stapel het bovenste boek.

Daarom de schijnwerper gericht op een auteur die bij Boekhandel Polman één titel heeft in een stapel op de eerste tafel en één titel in de kast op de plank. Sándor Márai, een Hongaar, geboren in 1900 in een stadje met de welluidende naam Kassa. Toen hij op 22 februari 1989 in de Verenigde Staten een einde maakte aan zijn leven had hij meer dan vijftig jaar in ballingschap doorgebracht, 27 romans geschreven die nergens in de wereld opzien baarden en was het ophalen van het IJzeren Gordijn nog zo’n kleine negen maanden te gaan. De naam Sándor Márai is terecht vanonder het stof van de geschiedenis vandaan gehaald. Ga zelf kijken bij Riny Polman naar de roman op de tafel en bewonder de omslag van Gloed. Als u boft dan staat in de kast onder de M nog dat ene exemplaar van De erfenis van Eszter. Bij die prachtomslag van Breitner koopt u desgewenst nog de losse ansichtkaart. Het geeft niet welke van de twee boeken u als eerste kiest.

Noud Bles