Van boeken bezeten 1

De nieuwe boekhandel

Is het onzin nog een boek te kopen naast de 3786 die je al bezit? Grote onzin? Die aankoop maakt de stapel boeken die je per se wil lezen opnieuw een stukje hoger. Wat is wijs? Van die welgetelde 3786 boeken is ongeveer eenderde naslagwerk. Dat zijn boeken die hoef je niet te lezen, die wachten op die ene vraag die plotseling voor je opdoemt, je de weg verspert, en je denkt: het antwoord staat in een boek. In welk boek en waar is dat boek? Voorbeeld van zo’n vraag voor mij is: wie maakt aannemelijk hoe de werkelijke familierelatie was tussen de Egyptische farao’s Toetanchamon en Echnaton. Een kleine twee meter boekenplank heb ik tot nu toe aan dit raadsel opgeofferd. Zonder succes.
Van nog eens eenderde deel van mijn boekenschat twijfel ik of er ooit een dag komt dat ik daar een boek uit kies, begin met lezen en het ook uitlees. Maar bij die twijfel hoort ook de overtuiging dat ik het misschien helemaal mis heb, dat iemand op een mooie dag tegen me zegt: boek huppeldepup van schrijver XYZ, dat meesterwerk moet je beslist lezen en wel daarom en daarom. Stel, hoop ik, je hebt dat boek, je kunt het gewoon openslaan en er meteen aan beginnen.
Maar het boek dat ik koop hoort altijd tot die andere categorie, de laatste groep. In die groep horen de boeken die je niet mag missen. Die moeten gelezen worden. Daar vind je de boeken die zoveel toevoegen aan wat je tot nu toe gelezen hebt. En daar precies zit de kneep. Hoe meer je hebt gelezen, hoe duidelijker de witte vlekken zichtbaar worden van je onbelezenheid. Hoe groter je boekenbezit, des te meer er ontbreekt. Is dat erg?
Volstrekt niet!

“Dit boek graag.”
“Is het een cadeautje?”
‘Ja, voor mijzelf. Pakt u het vooral goed in.”
Mijn dag kan niet meer stuk.

Noud Bles