Fragment uit het geselecteerde fragment:

De aanloop naar de brug was steiler en langer dan ooit. Een ondoorzichtige damp hing boven het water, steeg elke stap hoger en omspoelde weldra zijn voeten. Bij de overspanning aangekomen was hij geheel in de nevel opgenomen en kon hij de top van de boog niet zien. Verder en verder liep hij over het voetpad. Van de stad ontdekte hij niets, niet de omtrek van hoge gebouwen, niet een lichtpunt van een straatlantaarn of van neonreclame, niets. Onder het wegdek klonken de angstige kreten van scheepsmisthoorns. Geen vogel waagde zich in de wolkenbrei. Jeroen werd ongerust. Men vervoerde stoffen over het water die te gevaarlijk waren om op een andere wijze te transporteren. Bij de aanvaarding van het rampenplan hadden de stadsbestuurders gewaarschuwd. Er konden zich ontploffingen voordoen zó hevig, dat daarmee vergeleken het springen van het kruithuis in Leiden als een nieuwjaarsrotje zou verstommen. Hij maakte voort, rende. Direct over de brug werd het voorhang op slag weggetrokken. Een felle zon bescheen de stad, de brede aanvoerwegen, de hoogten en dalen, het groen en de bebouwing. Nijmegen beloofde bij aankomst zoveel.